16.09.2016
Śląska muzyka – ale właściwie jaki to gatunek muzyczny?
Śląska muzyka często określana jest jako miła łatwa i przyjemna. Niby podobne do określeń muzyki disco-polo, ale to jednak nie to samo. Jakie więc gatunki muzyki możemy spotkać na śląskim rynku muzycznym?
Już od wielu lat szukając w sklepach internetowych płyt śląskich artystów, często odkrywałam z niemałym zdziwieniem, że nasi wokaliści (ci od lat ugruntowani na rynku) są zaliczani do gatunku disco-polo, ewentualnie biesiada lub folk. Generalnie rzecz biorąc tzw. śląska muzyka jest też bardzo pogardliwie traktowana przez osoby jej nielubiące – które pogardliwie też określają ją jako muzykę chodnikową, tandetną i opartą na nieregulowanych niczym kopiach zagranicznych piosenek, czy wręcz plagiatach.
Trafnie czy nietrafnie
W żadnym wypadku nie chcę wartościować żadnego rodzaju muzyki – zwyczajnie jednak w moim odczuciu określanie twórczości większości śląskich artystów mianem disco-polo, mówiąc oględnie jest niezbyt trafne (i jest irytujące zarówno z punktu widzenia śląskiego rynku muzycznego, jak też disco-polo). Podobnie nietrafione jest moim zdaniem zaliczenie twórczości większości śląskich artystów, do muzyki folkowej – która z założenia cechuje się bardzo charakterystycznymi ludowymi brzmieniami, instrumentami muzycznymi specyficznymi dla danego regionu, gwarą, itp. Choć w tym przypadku określenie jest bardziej trafne.
W chwili obecnej, przy stale zwiększającej się liczbie artystów na rodzimym rynku muzycznym, gatunki muzyczne coraz bardziej przeplatają się. Pojawiają się też utwory w stylu dance, disco czy nawet disco-polo, jak też piosenki w stylu typowej muzyki pop, rock czy blues jak również latino, czy muzyki greckiej bądź chorwackiej.
Zbyt mało określeń
Dawniej istniało wyraźne rozgraniczenie pomiędzy muzyką w szeroko rozumianym styl disco (nie tylko disco-polo, ale też piosenki o lekko elektronicznych brzmieniach, charakterystyczne dla lat 80’ czy 90’), a muzyką taneczną – w nieco bardziej tradycyjnym rozumieniu. Obecnie jako muzykę taneczną często określa się disco i dance, natomiast dla utworów utrzymanych w standardowych rytmach brak odpowiedniego terminu. Jednocześnie trudno jest określić, do jakiego gatunku muzycznego zaliczyć twórczość znanych polskich czy światowych artystów lat 60’-80’, jak choćby Jerzego Połomskiego, Ireny Jarockiej, Anny Jantar, Ireny Santor, Julio Iglesiasa czy Engelberta Humperdicka. Nie jest to raczej typowa muzyka pop – jest za to melodyjna i świetnie nadaje się do tańca. Tym samym w świetle powyższego, wynikało by, że Połomski bądź Humperdick byli prekursorami muzyki dance lub disco-polo. Delikatnie mówiąc brzmi to jak szaleństwo…
Po co te filozoficzne rozważania?
W portalu Śląskie Przeboje pozwoliłam sobie stworzyć encyklopedię naszych rodzimych artystów. W przypadku każdego próbowałam określić styl granej przez wykonawcę muzyki, dlatego też wolałabym doprecyzować terminologię, by uniknąć nieporozumień – jak opisane wyżej.
Tym samym najbardziej typowe, nieco starsze śląskie piosenki zaliczyłabym albo do muzyki biesiadnej albo do szlagierów. Przez szlagiery rozumiem najszerszą grupę melodyjnych piosenek, o różnorodnej tematyce, często wykonywanych w gwarze, nawiązujących do tradycji naszego regionu lub inspirowanych tzw. niemiecką Volksmusic. Utwory biesiadne wydzieliłam głównie ze względu na tematykę oraz ich największą popularność właśnie podczas biesiad.
Największą liczbę utworów uznałam za muzykę taneczną. Mam tutaj na myśli piosenki wykonywane na różnych instrumentach, o różnorodnej tematyce, ale nie inspirowanych aż tak silnie śląskimi tradycjami. Utrzymane są często w rytmie walca, fokstrota czy polki.
Jako muzykę disco określam piosenki w różnym stylu, wzbogacone o nieco elektronicznych brzmień, utrzymane w stylu muzyki lat 80’ czy pierwszej połowy 90’ (mam na myśli muzykę amerykańską i zachodnioeuropejską). Jako dance zaliczyłam piosenki również często o bardziej elektronicznych, ale tym razem bardziej nowoczesnych brzmieniach. Disco-polo chyba nie muszę definiować (aczkolwiek o ostatnich latach ten gatunek muzyczny również ulega dynamicznym zmianom i różnicuje się wewnętrznie). Podobnie jak muzyki rock, pop, czy rock’n’roll. Aha – pozostał jeszcze stworzony przez Stacha termin hanys-disco. O ile sam artysta określa je jako niejako śląską odmianę disco-polo, w moim odczuciu wyraźne są tutaj wpływy również muzyki disco lat 80’ czy dance.
Trafnie czy nietrafnie
W żadnym wypadku nie chcę wartościować żadnego rodzaju muzyki – zwyczajnie jednak w moim odczuciu określanie twórczości większości śląskich artystów mianem disco-polo, mówiąc oględnie jest niezbyt trafne (i jest irytujące zarówno z punktu widzenia śląskiego rynku muzycznego, jak też disco-polo). Podobnie nietrafione jest moim zdaniem zaliczenie twórczości większości śląskich artystów, do muzyki folkowej – która z założenia cechuje się bardzo charakterystycznymi ludowymi brzmieniami, instrumentami muzycznymi specyficznymi dla danego regionu, gwarą, itp. Choć w tym przypadku określenie jest bardziej trafne.
W chwili obecnej, przy stale zwiększającej się liczbie artystów na rodzimym rynku muzycznym, gatunki muzyczne coraz bardziej przeplatają się. Pojawiają się też utwory w stylu dance, disco czy nawet disco-polo, jak też piosenki w stylu typowej muzyki pop, rock czy blues jak również latino, czy muzyki greckiej bądź chorwackiej.
Zbyt mało określeń
Dawniej istniało wyraźne rozgraniczenie pomiędzy muzyką w szeroko rozumianym styl disco (nie tylko disco-polo, ale też piosenki o lekko elektronicznych brzmieniach, charakterystyczne dla lat 80’ czy 90’), a muzyką taneczną – w nieco bardziej tradycyjnym rozumieniu. Obecnie jako muzykę taneczną często określa się disco i dance, natomiast dla utworów utrzymanych w standardowych rytmach brak odpowiedniego terminu. Jednocześnie trudno jest określić, do jakiego gatunku muzycznego zaliczyć twórczość znanych polskich czy światowych artystów lat 60’-80’, jak choćby Jerzego Połomskiego, Ireny Jarockiej, Anny Jantar, Ireny Santor, Julio Iglesiasa czy Engelberta Humperdicka. Nie jest to raczej typowa muzyka pop – jest za to melodyjna i świetnie nadaje się do tańca. Tym samym w świetle powyższego, wynikało by, że Połomski bądź Humperdick byli prekursorami muzyki dance lub disco-polo. Delikatnie mówiąc brzmi to jak szaleństwo…
Po co te filozoficzne rozważania?
W portalu Śląskie Przeboje pozwoliłam sobie stworzyć encyklopedię naszych rodzimych artystów. W przypadku każdego próbowałam określić styl granej przez wykonawcę muzyki, dlatego też wolałabym doprecyzować terminologię, by uniknąć nieporozumień – jak opisane wyżej.
Tym samym najbardziej typowe, nieco starsze śląskie piosenki zaliczyłabym albo do muzyki biesiadnej albo do szlagierów. Przez szlagiery rozumiem najszerszą grupę melodyjnych piosenek, o różnorodnej tematyce, często wykonywanych w gwarze, nawiązujących do tradycji naszego regionu lub inspirowanych tzw. niemiecką Volksmusic. Utwory biesiadne wydzieliłam głównie ze względu na tematykę oraz ich największą popularność właśnie podczas biesiad.
Największą liczbę utworów uznałam za muzykę taneczną. Mam tutaj na myśli piosenki wykonywane na różnych instrumentach, o różnorodnej tematyce, ale nie inspirowanych aż tak silnie śląskimi tradycjami. Utrzymane są często w rytmie walca, fokstrota czy polki.
Jako muzykę disco określam piosenki w różnym stylu, wzbogacone o nieco elektronicznych brzmień, utrzymane w stylu muzyki lat 80’ czy pierwszej połowy 90’ (mam na myśli muzykę amerykańską i zachodnioeuropejską). Jako dance zaliczyłam piosenki również często o bardziej elektronicznych, ale tym razem bardziej nowoczesnych brzmieniach. Disco-polo chyba nie muszę definiować (aczkolwiek o ostatnich latach ten gatunek muzyczny również ulega dynamicznym zmianom i różnicuje się wewnętrznie). Podobnie jak muzyki rock, pop, czy rock’n’roll. Aha – pozostał jeszcze stworzony przez Stacha termin hanys-disco. O ile sam artysta określa je jako niejako śląską odmianę disco-polo, w moim odczuciu wyraźne są tutaj wpływy również muzyki disco lat 80’ czy dance.
