14.03.2025
Szkolne wspomnienia naszych Gwiazd - Arkadiusz Rembacz
Miło czasami powspominać dawne czasy. Tym razem o wspomnienia z czasów szkolnych zapytaliśmy Arkadiusza Rembacza. Jak szkołę wspomina popularny Radiowiec i Konferansjer?
Wspomnienia związane ze szkołą? Zależy, z którą… – zastanawia się Arkadiusz Rembacz i zaczyna opowiadać – Na pewno w szkole zawsze byłem wszędobylski, zawsze byłem bardzo ciekawy. Jeśli padało jakieś hasło, miejsce, musiałem na dany temat wiedzieć wszystko. Po prostu ta ciekawość pozostała mi do dziś – wiele rzeczy mnie interesuje i nadal chcę się dowiadywać różnych rzeczy. Ciekawość, moje pasje, które towarzyszą mi od dzieciństwa, jeszcze w słusznie zamierzchłych czasach – były to początki lat 80’ – kiedy to nie było nic, ale okazywało się, że miałem żyłkę do handlu. Nie wiem, skąd mi się to wzięło, ale zawsze byłem postrzegany, jako osoba, która potrafi wszystko załatwić… Gdy pani profesor był potrzebny gumolit do kuchni, za kilka dni miała gumolit do kuchni. Komuś było potrzebne coś innego, za parę dni to coś miał… Ktoś z pań, czy panów profesorów otrzymywał paczkę z zagranicy i trzeba było to na Załężu sprzedać, całe soboty spędzałem na Załężu, żeby to dla nich jakoś sprzedać. W erze pierwszych magnetowidów i kaset video, nagrywanie, przegrywanie filmów i robienie seansów video, to było bardzo fajne zajęcie. Można powiedzieć – taki życiowy wiercipięta. – opowiada z uśmiechem RedaktorMój ulubiony przedmiot? Jak wspomniałem byłem bardzo ciekawski, jednak bardziej leżały mi przedmioty humanistyczne. Z matematyki zwiewałem – tak, że pani profesor z matematyki miała z tego ubaw, bo mijaliśmy się na korytarzu, pani profesor radośnie zmierzała ku klasie, klasa zmierzała ku sali, a ja zmierzałem w przeciwnym kierunku. Pani pytała „a ty, gdzie cię niesie?”, odpowiadałem „zupełnie gdzie indziej”. Tak, że bywały też takie epizody. Nie, żeby były z tego jakieś problemy – jakieś nieobecności, to owszem… Natomiast nigdy mnie to nie rajcowało, jeśli chodzi akurat o ten przedmiot. Zdecydowanie wolałem humanistyczne – a siedzieć spokojnie nad rachunkami, to mnie po prostu świerzbiło… – kończy opowieść śmiejąc się Arkadiusz Rembacz
