25.11.2022
Ach ten stres
Jednym z najpoważniejszych problemów współczesnego świata jest nieustanne narażanie nas na sytuacje stresowe – nie ukrywajmy, że 90% z nas żyje w nieustannym stresie, a z roku na rok czynników stresogennych przybywa. Dlatego też kluczową umiejętnością, którą powinno opanować nasze dziecko, jest umiejętność radzenia sobie ze stresem…
Sami po sobie wiemy, że choć jesteśmy dojrzali, mamy na koncie mnóstwo doświadczeń, jakoś nadal wiele trudności sprawia nam radzenie sobie w sytuacjach stresowych – niestety paraliżują nas, a długotrwały stres rujnuje nam zdrowie. Spróbujmy więc choć u naszych Dzieci rozwinąć kompetencje radzenia sobie w sytuacjach stresowych…
- Rozmawiajmy o sytuacjach trudnych i problemowych, pojawiających się we wspólnie oglądanych filmach czy czytanych książkach. Zastanówmy się, jak powinien postąpić bohater, jak można rozwiązać jego problem oraz jak zachowalibyśmy się na jego miejscu.
- Pozwólmy dziecku na relaks i wypoczynek – dla młodego organizmu to bardzo ważne. Istotna jest zmiana środowiska choć na chwilę – spacer, wyjście z domu, chwila wspólnej zabawy oraz obowiązkowo odpowiednia ilość godzin snu. Przemęczony, osłabiony organizm będzie znacznie podatniejszy na stresory i nawet drobiazg może wywołać reakcję na wyrost.
- Uczmy dzieci technik relaksacyjnych – które pomogą dziecku rozluźnić się choć trochę w wyjątkowo trudnych sytuacjach (czasami pomocne jest już odpowiednie oddychanie, skupienie myśli na 2-3 minuty na czymś innym).
- Na bieżąco reagujmy na nieodpowiednie zachowania naszego dziecka – fatalnym pomysłem są wielogodzinne „kazania” odnoszące się do nieodpowiednich zachowań z ostatniego miesiąca. Po pierwsze dzieciom trudno jest spojrzeć we właściwym świetle na odległe zdarzenie, po drugie – jeśli przy okazji jakiegoś złego zachowania, my przy okazji wytykamy wszystkie błędy, jakie dziecko popełniło w życiu, tym bardziej będzie przed nami ukrywało wszelkie wpadki i niepowodzenia, a zarazem będzie żyło w nieustannym stresie przed ich wykryciem. A sam nasz wykład i tak jedynie doprowadzi dziecko do płaczu i obniżenia poczucia własnej wartości, bez zrozumienia istoty swojego złego zachowania.
- Zapewniajmy dziecko regularnie o naszych uczuciach, w przypadku malucha, często je przytulajmy, okazujmy czułość – dziecko musi czuć się kochane.
- W przypadku starszych dzieci bardziej ostentacyjne okazywanie uczuć z naszej strony okazuje się często nieco kłopotliwe i zawstydzające, niemniej nadal (w cztery oczy) zapewniajmy dziecko o naszej miłości i akceptacji oraz szacunku dla niego, jego samodzielnych decyzji i wyborów.