26.04.2019
By dziecko nie powielało głupich zachowań bohaterów filmów…
Niestety od lat słyszymy o przypadkach bardzo brutalnych, czy po prostu wyjątkowo głupich, a zarazem karkołomnych zachowaniach dzieci. Skąd czerpią pomysły? To tylko kwestia bujnej wyobraźni? Raczej mało prawdopodobne… Często niebagatelną rolę odgrywają tu filmy, czy gry komputerowe.
Sięgnijmy na chwilę pamięcią do czasów naszego dzieciństwa – ile razy to sami, bawiąc się z kolegami na podwórku (no, bo my jeszcze wychodziliśmy na podwórko), czy bawiąc się naszymi zabawkami w domu, czerpaliśmy inspiracje z filmów widzianych w telewizji czy w kinie. Mieliśmy przecież ulubionych bohaterów bajek, a nawet (to głównie najstarsze pokolenia) książek.
Tu właściwie nic się nie zmieniło do dziś. Nasze dzieci też świadomie, czy mniej świadomie czerpią zachowania z bajek, filmów i gier komputerowych. Zasadnicza różnica polega jednak na tym, z jakich filmów, bajek i gier, w jakich ilościach oraz tym, czy jeszcze ktokolwiek ma nad tym kontrolę…
Nie czarujmy się – media aż roją się od niezbyt lotnych kreskówek o mało interesującej (z naszego punktu widzenia) grafice, które właściwie nie mają fabuły, a obfitują w przemoc i bardzo antywychowawcze wzorce zachowań (nie wspominając już o filmach dla dorosłych odbiorców, które wielu najmłodszych – z naszą aprobatą lub bez niej, z fascynacją ogląda). W świetle tego, naprawdę nie powinniśmy czuć się zmartwieni, jeśli największym idolem naszego dziecka jest np. bohater Krainy lodu czy innej produkcji wytwórni Disneya…
Z pewnością pierwszym krokiem z naszej strony powinno być zainteresowanie się tym, co ogląda dziecko. Po prostu usiądźmy od czasu do czasu z nim i pooglądajmy razem. Niezależnie, czy owa produkcja przypadła nam do gustu, czy nie, warto w najbliższym czasie nawiązać w rozmowie z dzieckiem do tematu filmu, spróbować odnieść zachowania bohaterów do rzeczywistości, spróbować doszukać się jakiegoś morału (w wielu filmach czy bajkach, pomimo licznych udziwnień, pozostały stare dobre białe i czarne charaktery).
Jeśli produkcja, którą namiętnie ogląda nasze dziecko jest wyjątkowo bezwartościowa, czy wręcz szkodliwa, warto też nawiązać do tego w rozmowie. Nie skupiajmy się jednak wyłącznie na ostrej krytyce i zakazach. Spróbujmy podsunąć dziecku inne ciekawe propozycje, które je zainteresują, a zarazem będą niosły jakąś wartość. Oczywiście wykażmy się odrobiną wyobraźni i nie każmy od razu dziecku oglądającemu z uwielbieniem japońską kreskówkę akcji przerzucić się na Misia Uszatka… Raczej nie będzie to z punktu widzenia dziecka najciekawsza alternatywa.
Tu właściwie nic się nie zmieniło do dziś. Nasze dzieci też świadomie, czy mniej świadomie czerpią zachowania z bajek, filmów i gier komputerowych. Zasadnicza różnica polega jednak na tym, z jakich filmów, bajek i gier, w jakich ilościach oraz tym, czy jeszcze ktokolwiek ma nad tym kontrolę…
Nie czarujmy się – media aż roją się od niezbyt lotnych kreskówek o mało interesującej (z naszego punktu widzenia) grafice, które właściwie nie mają fabuły, a obfitują w przemoc i bardzo antywychowawcze wzorce zachowań (nie wspominając już o filmach dla dorosłych odbiorców, które wielu najmłodszych – z naszą aprobatą lub bez niej, z fascynacją ogląda). W świetle tego, naprawdę nie powinniśmy czuć się zmartwieni, jeśli największym idolem naszego dziecka jest np. bohater Krainy lodu czy innej produkcji wytwórni Disneya…
Z pewnością pierwszym krokiem z naszej strony powinno być zainteresowanie się tym, co ogląda dziecko. Po prostu usiądźmy od czasu do czasu z nim i pooglądajmy razem. Niezależnie, czy owa produkcja przypadła nam do gustu, czy nie, warto w najbliższym czasie nawiązać w rozmowie z dzieckiem do tematu filmu, spróbować odnieść zachowania bohaterów do rzeczywistości, spróbować doszukać się jakiegoś morału (w wielu filmach czy bajkach, pomimo licznych udziwnień, pozostały stare dobre białe i czarne charaktery).
Jeśli produkcja, którą namiętnie ogląda nasze dziecko jest wyjątkowo bezwartościowa, czy wręcz szkodliwa, warto też nawiązać do tego w rozmowie. Nie skupiajmy się jednak wyłącznie na ostrej krytyce i zakazach. Spróbujmy podsunąć dziecku inne ciekawe propozycje, które je zainteresują, a zarazem będą niosły jakąś wartość. Oczywiście wykażmy się odrobiną wyobraźni i nie każmy od razu dziecku oglądającemu z uwielbieniem japońską kreskówkę akcji przerzucić się na Misia Uszatka… Raczej nie będzie to z punktu widzenia dziecka najciekawsza alternatywa.
