21.06.2019
Gdy dziecko nie umie się bawić zabawkami...
Powróćmy do naszego tematu sprzed tygodnia, mianowicie dzieci, klasycznych zabawek oraz dosyć dziwnego – z naszego punktu widzenia – problemu… czyli tego, że dzieci zwyczajnie nie potrafią się bawić, a nawet nie mają pomysłu, jak zagospodarować zabawki czy itp.
Dziecko i jego zabawki
Otóż tydzień temu postawiliśmy dosyć odważną tezę, że dziecko samo z siebie raczej nie nauczy się bawić. Może kilkadziesiąt lat temu, gdy dziecko wychowywało się w innym świecie było inaczej – maluch miał bogatszą wyobraźnię, był bardziej kreatywny (w pozytywnym sensie), gdyż okoliczności i brak określonych dóbr wymuszały jego pomysłowość. Nie oszukujmy się, że znaczenie miał też intensywny kontakt z kolegami z podwórka, kuzynami czy rodzeństwem – które w taki czy inny sposób nauczyło dziecko określonych zabaw i podsuwało pomysły do innych…
Dziś w dobie elektroniki, kultury obrazkowej, a właściwie już filmowej, dziecko biorąc do ręki lalkę, misia czy autko nie ma bladego pojęcia, w jaki sposób się bawić. Dziecko dostaje pięknego misia, ekskluzywną lalkę czy autko, sadza je przed sobą i czeka… A zabawka jakoś sama z siebie nie zaczyna mówić, chodzić, itp. Po kilku minutach całkowicie traci atrakcyjność (zupełnie co innego smartfon czy tablet…).
To, że za misia czy lalkę trzeba mówić, że można przygotować im ubranka, a dla autek skonstruować garaż lub tor wyścigowy dla wielu z nas jest oczywistością, ale nasze dziecko tego nie wie.
Co więc możemy zrobić? Po prostu cofnijmy się na chwilę wspomnieniami do dzieciństwa, przypomnijmy, jak cudownie było bawić się takimi zabawkami. Zacznijmy gadać za lalkę czy pluszaka, wymyślmy dla niego imię lub poszukajmy go razem z dzieckiem… Jeśli widzimy, że tak czy owak zabawka dziecku podoba się umiarkowanie, weźmy kilka innych zabawek i zaproponujmy np. zabawę w sklep (a nowy, umiarkowanie trafiony upominek będzie jednym z towarów w sklepiku – może akurat po chwili dziecko przekona się do niego). Oczywiście trochę trudno bawić się w 2-3 osoby jedną lalką czy autkiem, ale dziecko z pewnością ma inne zabawki, które można dołączyć do zabawy. Dla lalki możemy np. z pudełka przygotować łóżeczko lub stolik i ławę (a jeśli dziecku przypadła do gustu zawsze kiedyś możemy kupić mebelki).
Po kilku takich wspólnych zabawach, dziecko przekona się, że samemu też może spróbować zabawić się klasycznymi zabawkami. O korzyściach z takich zabaw już wkrótce.
Dziś w dobie elektroniki, kultury obrazkowej, a właściwie już filmowej, dziecko biorąc do ręki lalkę, misia czy autko nie ma bladego pojęcia, w jaki sposób się bawić. Dziecko dostaje pięknego misia, ekskluzywną lalkę czy autko, sadza je przed sobą i czeka… A zabawka jakoś sama z siebie nie zaczyna mówić, chodzić, itp. Po kilku minutach całkowicie traci atrakcyjność (zupełnie co innego smartfon czy tablet…).
To, że za misia czy lalkę trzeba mówić, że można przygotować im ubranka, a dla autek skonstruować garaż lub tor wyścigowy dla wielu z nas jest oczywistością, ale nasze dziecko tego nie wie.
Co więc możemy zrobić? Po prostu cofnijmy się na chwilę wspomnieniami do dzieciństwa, przypomnijmy, jak cudownie było bawić się takimi zabawkami. Zacznijmy gadać za lalkę czy pluszaka, wymyślmy dla niego imię lub poszukajmy go razem z dzieckiem… Jeśli widzimy, że tak czy owak zabawka dziecku podoba się umiarkowanie, weźmy kilka innych zabawek i zaproponujmy np. zabawę w sklep (a nowy, umiarkowanie trafiony upominek będzie jednym z towarów w sklepiku – może akurat po chwili dziecko przekona się do niego). Oczywiście trochę trudno bawić się w 2-3 osoby jedną lalką czy autkiem, ale dziecko z pewnością ma inne zabawki, które można dołączyć do zabawy. Dla lalki możemy np. z pudełka przygotować łóżeczko lub stolik i ławę (a jeśli dziecku przypadła do gustu zawsze kiedyś możemy kupić mebelki).
Po kilku takich wspólnych zabawach, dziecko przekona się, że samemu też może spróbować zabawić się klasycznymi zabawkami. O korzyściach z takich zabaw już wkrótce.
