12.06.2020
Jak jest z określeniem dojrzałości szkolnej dziecka?
Mamy czerwiec, jesteśmy u progu lata. Raczej nikt z nas nie myśli o szkole i nowym roku szkolnym. Jednak część z nas powinna zmienić podejście…
Dojrzałość szkolna dziecka nie jest jakimś ściśle określonym punktem w jego rozwoju, ale procesem – trwającym wiele lat (niestety czasami – jak każdy proces – mogącym się cofać). Tak naprawdę cały okres przedszkolny stanowi właśnie długotrwały proces nabywania gotowości szkolnej. Siłą rzeczy decydujący jest tu rok bezpośrednio poprzedzający rozpoczęcie szkolnej edukacji – w praktyce uczęszczanie do zerówki (czy to w przedszkolu, czy w ramach specjalnie przygotowanych oddziałów szkolnych). Zerówka ma niejako podwójne znaczenie – z jednej strony dziecko przygotowuje się we wszystkich sferach rozwoju do swej wieloletniej szkolnej drogi, z drugiej nauczyciel prowadzący przez cały czas obserwuje dziecko, diagnozuje je i powinien podjąć działania wspomagające przygotowanie dziecka do szkoły.
Pamiętajmy jednak, że w wielu aspektach dojrzałość szkolna jest uwarunkowana normalnymi procesami zachodzącymi w organizmie dziecka. Oczywiście kluczową rolę odgrywają tutaj nasza obserwacja oraz działania wspomagające rozwój dziecka (ostatecznie to z nami przebywa większą część doby).
Oczywiście pod koniec przedszkolnej edukacji dziecko powinno być zdiagnozowane pod kątem swej szkolnej dojrzałości – tym samym gotowości na pójście do szkoły. To zadanie leży po stronie nauczycieli przedszkolnych, ale też lekarzy. Oczywiście nie powinno opierać się wyłącznie na pojedynczym teście, ale na całorocznej obserwacji.
Problem w tym, że w związku z obecną sytuacją wszystko zostało zachwiane. Dzieci w kluczowym momencie zostały odcięte od przedszkolnej edukacji na kilka miesięcy – przynajmniej w klasycznym rozumieniu. Niestety może mieć to poważne konsekwencje w nadchodzącym roku szkolnym.
Dodajmy, że siłą rzeczy tegoroczna ocena dojrzałości szkolnej przez nauczycieli przedszkolnej również nie będzie miarodajna – samo przeprowadzenie odpowiednich testów nie jest specjalnie skomplikowane i długotrwałe. Problem w tym, że – jak już wspomnieliśmy miarodajna diagnoza powinna opierać się na długotrwałej obserwacji dziecka przez specjalistę, a test powinien być tylko jej zwieńczeniem. Mówiąc wprost – dziecko, jak każdy z nas może mieć lepszy czy gorszy dzień, tym samym wszelkie diagnozy przeprowadzone na szybko w gruncie rzeczy opierają się trochę na przypadku.
Tym samym siłą rzeczy znacznie zwiększa się tu nasza rola, jako osób przebywających z dzieckiem przez większą część doby. Obserwując nasze dziecko w codziennych sytuacjach – przy zabawie, na spacerze, czy podczas wspólnej zabawy – musimy sami również osądzić poziom dojrzałości naszego dziecka oraz jego szanse na podołanie codziennym obowiązkom w szkole (również tym społecznym).
Pamiętajmy jednak, że w wielu aspektach dojrzałość szkolna jest uwarunkowana normalnymi procesami zachodzącymi w organizmie dziecka. Oczywiście kluczową rolę odgrywają tutaj nasza obserwacja oraz działania wspomagające rozwój dziecka (ostatecznie to z nami przebywa większą część doby).
Oczywiście pod koniec przedszkolnej edukacji dziecko powinno być zdiagnozowane pod kątem swej szkolnej dojrzałości – tym samym gotowości na pójście do szkoły. To zadanie leży po stronie nauczycieli przedszkolnych, ale też lekarzy. Oczywiście nie powinno opierać się wyłącznie na pojedynczym teście, ale na całorocznej obserwacji.
Problem w tym, że w związku z obecną sytuacją wszystko zostało zachwiane. Dzieci w kluczowym momencie zostały odcięte od przedszkolnej edukacji na kilka miesięcy – przynajmniej w klasycznym rozumieniu. Niestety może mieć to poważne konsekwencje w nadchodzącym roku szkolnym.
Dodajmy, że siłą rzeczy tegoroczna ocena dojrzałości szkolnej przez nauczycieli przedszkolnej również nie będzie miarodajna – samo przeprowadzenie odpowiednich testów nie jest specjalnie skomplikowane i długotrwałe. Problem w tym, że – jak już wspomnieliśmy miarodajna diagnoza powinna opierać się na długotrwałej obserwacji dziecka przez specjalistę, a test powinien być tylko jej zwieńczeniem. Mówiąc wprost – dziecko, jak każdy z nas może mieć lepszy czy gorszy dzień, tym samym wszelkie diagnozy przeprowadzone na szybko w gruncie rzeczy opierają się trochę na przypadku.
Tym samym siłą rzeczy znacznie zwiększa się tu nasza rola, jako osób przebywających z dzieckiem przez większą część doby. Obserwując nasze dziecko w codziennych sytuacjach – przy zabawie, na spacerze, czy podczas wspólnej zabawy – musimy sami również osądzić poziom dojrzałości naszego dziecka oraz jego szanse na podołanie codziennym obowiązkom w szkole (również tym społecznym).
