25.03.2022
Nie szalejmy z wymaganiami wobec dziecka
Często zdarza się, że z myślą o dobru naszego dziecka mimowolnie popełniamy potężne błędy wychowawcze, które dla naszych dzieci mogą okazać się wręcz tragiczne w skutkach. Niestety sporo z nich dotyczą wymagań stawianych dziecku – często zbyt wielkich lub po prostu błędnie postawionych…
Lista błędów, które popełniamy w kwestii wymagań wobec naszych dzieci jest długa. Niestety bardzo często dotyczą skrajności – braku wymagań i totalnego nie interesowania się szkolnymi i (ewentualnie pozaszkolnymi) osiągnięciami dzieci lub też stawianiu patologicznych wręcz wymagań.
Pamiętajmy, że zarówno jedna, jak też druga postawa może bardzo negatywnie wpłynąć na kondycję emocjonalną dziecka, prowadząc nawet (co ostatnio jest bardzo poważnym problemem) do depresji.
Nasze najczęstsze błędy w stawianiu wymagań dziecku
Pamiętajmy, że zarówno jedna, jak też druga postawa może bardzo negatywnie wpłynąć na kondycję emocjonalną dziecka, prowadząc nawet (co ostatnio jest bardzo poważnym problemem) do depresji.
Nasze najczęstsze błędy w stawianiu wymagań dziecku
- Jak już ostatnio wspomnieliśmy, jednym z najgłupszych błędów, jest wmawianie dziecku, że za wszelką ceną musi być najlepsze – niezależnie od poniesionych kosztów, zdolności, uzdolnień innych uczniów i okoliczności.
-
Kolejnym kardynalnym błędem jest porównywanie dziecka czy nastolatka z innymi – z rodzeństwem, kolegami, dziećmi znajomych.
- Porównania na korzyść (w świetle których dziecko jest lepsze od innych) – prowadzą do manii wielkości, złego traktowania innych oraz niemożności zaakceptowania jakiegokolwiek niepowodzenia.
- Porównania na niekorzyść (dziecko jest gorsze od innych, mniej zaradne, głupsze, itp.) prowadzi błyskawicznie do kompleksów, utraty wiary w siebie, braku motywacji oraz depresji.
- Patologią jest karanie dziecka za słabsze osiągnięcia. To, że nasze dziecko raz czy dwa razy otrzyma 4-kę czy 3-kę, to często wypadek przy pracy, efekt gorszego dnia, nadmiernego stresu, itp. Absolutnie w przypadku takich pojedynczych wpadek nie możemy karać dziecka.
- Kardynalnym błędem jest też wymuszanie za wszelką cenę sukcesów w zajęciach pozalekcyjnych. To, że sami marzyliśmy o zostaniu znanym tenisistą, nie znaczy bynajmniej, że nasze dziecko też o tym marzy. Jeszcze gorzej, gdy poza zmuszaniem do nauki gry w tenisa (czy dziesiątek innych zajęć), wymagamy pierwszych miejsc na zawodach.
- Ekstremalne przypadki efektów takich właśnie wymagań widujemy czasami na profesjonalnych zawodach sportowych – choćby na ostatnich olimpiadach mieliśmy okazję widzieć czarną rozpacz, totalne załamanie psychiczne i (z naszego punktu widzenia) infantylne zachowanie młodych sportowców, po tym, gdy zajęli nieco gorszą lokatę (a nawet zdobyli srebrny medal).
- Zmuszanie dziecka do udziału w przedsięwzięciach, na które nie jest gotowe i nie ma na nie ochoty. Dotyczy to wspomnianych już różnych konkursów, zawodów, itp. Skrajnym przykładem jest udział w różnych telewizyjnych produkcjach, typu Mam talent, The Voice Of Kids, itp. – pamiętajmy, że gdy dziecko nie jest gotowe na udział w takim przedsięwzięciu lub czuje z naszej strony presję, a nie uda mu się przejść do dalszego etapu, bądź zostanie skrytykowane przez jury, czuje się zdruzgotane, bezwartościowe. Pomimo zdolności w danym kierunku może na zawsze zniechęcić się do danej dziedziny, popaść w depresję. Pamiętajmy, iż dzieci niewątpliwie nie są w stanie zrozumieć mechanizmów, które rządzą castingami, telewizyjnymi produkcjami czy konkursami z dziedzin mniej naukowych…
