Arkadiusz Rembacz - wywiad cz.2

A.: Oczywiście. Dzieje naszych śląskich szlagierków, to przecież kawał historii. Pamiętam jak ukazywały się pierwsze, jak pierwsi Artyści debiutowali, pojawiały się pierwsze kasety z ich nagraniami. Tam rzeczywiście bardzo wartościowe propozycje można znaleźć i szkoda by było, aby gdzieś tam zakurzone zostały zapomniane.

A.: Jak się zmienił nasz rynek? Oczywiście, że zmienił, musiał się zmienić i będzie się zmieniał. Czas przecież nie stoi w miejscu, zmieniają się możliwości, jeśli chodzi o tworzenie muzyki, zmieniają się wykonawcy – przecież rynek nie powstaje z niczego. Muszą pojawiać się nowi wykonawcy, musi pojawiać się nowa krew. Natomiast same szlagierki – tak przyjęta potocznie nazwa – też ulegają zmianie i bardzo dobrze. Gdyby wszystko działało tak samo, mielibyśmy non stop taką samą muzykę. Zmieniają się ludzie, zmienia się Słuchacz, zmienia się wykonawca, zmienia się muzyka. I to jest dobre. Tak jak jednak powiedziałem wcześniej, warto przypominać te perełki sprzed lat, żeby nie utknęły w zapomnieniu, ale też warto wskazywać na inne rzeczy, które się pojawiają, bo przecież mamy fantastycznych Artystów, którzy są z nami na przestrzeni lat. Ale trzeba powiedzieć, że na przestrzeni lat, też następuje zmiana – przed chwilą np. puszczałem piosenkę Mirka Szołtyska. Jakże ona inaczej brzmiała, niż kawałek z czasów, gdy Mirek Szołtysek wraz z Andrzejem Skaźnikiem tworzyli Duet Duo Trapery.  Jakże te piosenki były inne. Tak, jak wtedy zachwycaliśmy się np. Syrenką, tak dzisiaj włączając Mirka Szołtyska, piosenki brzmią już zupełnie inaczej – to znaczy pozostały w tym samym klimacie, z tym samym przesłaniem, jednak już jakość muzyki jest zupełnie inna. To na pewno będzie się zmieniać. Ale co najważniejsze w tym wszystkim – niektórzy już wieszczyli koniec szlagierów, twierdzili, że ten format gdzieś się skończył, wyczerpał, natomiast ja bym tego tak nie ubrał, że się skończył. Przecież sam Słuchacz, który często jest już inny… Przed laty miałem okazję prowadzić w innym radiu audycję Wesołe Minutki dla Dzieci, gdzie się wspólnie bawiliśmy. Te dzieci, które gościły kiedyś na antenie w Wesołych Minutkach, przyszły mnie odwiedzić, już jako rodzice ze swoimi dziećmi. To z jednej strony bardzo fajne i miłe, z drugiej widać upływający czas, ale widać też te zmiany pokoleniowe słuchacza. Ktoś powiedziałby „gdzie tam młodzi słuchają szlagierków czy czegoś takiego?”. Zresztą bardzo lubię w tych kontaktach codziennych – czy to telefonicznych, czy na Facebooku, to że widać bardzo szeroki przekrój Słuchaczy. Zresztą idąc na jakikolwiek koncert, czy wspomnianą już Galę Urodzinową, tam mieliśmy publiczność wielopokoleniową, tym bardziej, że na falach eteru pozostaliśmy już samotną wysepką, troszkę odosobnieni. Ale dalej chcemy to robić.

A.: To znaczy jest takie przekonanie, że szlagierek musi być wyłącznie w jednej formie – tej zamkniętej. Jednak trzeba też zauważyć inną rzecz – jest tak też na rynkach światowych. Pojawia się jakiś przebój, po jakimś czasie jest to bardzo fajnie ograny kawałek, czasami jest to przebój jednego sezonu, później znika, ale jakby ten sam przebój zaczyna pojawiać się w innych wariacjach. W tym momencie on dostaje drugie życie, zaczyna już funkcjonować wielowymiarowo – w tej swojej oryginalnej formie, ale też w tej formie troszeczkę zmienionej. Taka sama sytuacja jest ze szlagierkami – czasami wydaje się, że coś jest zupełnie ograne, ale po jakimś czasie dostaje drugie życie.


c.d.n.