Damian Holecki - wywiad cz.3

Dłuższego, jak dłuższego – mamy bariery czasowe, których trzeba się trzymać. Mamy cztery sety po sześć minut, więc jest tego bardzo mało. Do tego dochodzą teledyski, muzyka, reklamy. Od maja mam przedłużony program – do 45 minut, czego nawet nie wiedziałem i dowiedziałem się przez przypadek. To miłe – ponieważ program ma fajną oglądalność, rozwija się, Telewizja podnosi mi limit czasowy. Natomiast wywiad… bardzo dużo materiału wycinamy z rozmowy, bo nie jesteśmy w stanie go wyemitować. Dlatego od jakiegoś czasu doszedłem do wniosku, że nagrywamy dokładnie 4 sety po 6 minut i nic więcej. Nie ma sensu nagrywać czegoś, co będzie się wyrzucać do kosza.

Kiedyś wpadłem na pomysł Muzycznej Kuchni Damiana Holeckiego. To były początki moich występów przed kamerą – było to trochę niezdarne. Sam pomysł był mój, realizacja była u mnie w domu, wszystko od początku do końca robiłem sam – łącznie ze znajdywaniem sponsorów do programu. Oczywiście nie zarabiałem na tym żadnych pieniędzy, gdyż byłem tylko pomysłodawcą i prowadzącym. Pomysł na Muzyczny Kącik wziął się stąd, że chciałem w jakimś sensie zrobić podobny program i udowodnić sam sobie, że może się to kręcić, być fajne i mieć fajną oglądalność.
Z pierwszym programem było tak, że trafiłem na niezbyt dobry grunt i były osoby, które przeszkadzały w tym, żeby wszystko kręciło się dalej. Te osoby już nie pracują w telewizji. Również ta osoba, z którą współpracowałem wtedy też już ze mną nie pracuje. Więc wyszło mi na dobre, że zrobiłem coś od nowa. I to się udało.

Dzięki bardzo. O ile ja wytrzymam.

Pipi, ponieważ otworzyłem dom na lato – powyciągałem szerokie drzwi i w domu pojawiło się więcej powietrza, zrobiło się ciepło, nie grzeje piec, nie ma więc tego klimatu. Pipi stwierdziła, że zamiast siedzieć na pianinie, woli iść gdzie indziej. Przychodzą goście, którzy krzyczą… A kot jest strasznie wrażliwy na dźwięki – słyszałem nawet, że istnieje muzyka dla kotów, przy której świetnie się czują. Zauważyłem, że Pipi jest strasznie wrażliwa na muzykę i nie wszystkich toleruje, nie wszystkie głosy. Dodajmy, że ma swoje kobiece chimery – foch za fochem focha goni. Czasami nasypię coś na pianinie – Pipi przychodzi, zje, i ucieka.

Pies Cygan? 60 kg na czterech łapach wielkości męskich pięści. Nie chciałbym go wpuścić do pokoju, bo wszystko by porozwalał. Jest strasznym dzikusem. Być może nakręcimy coś na ogrodzie, gdy pogoda będzie lepsza. Bo na razie jest makabryczna. Wtedy na pewno puszczę go i gdzieś się pokaże. Już o tym myślałem. Czasami pokazywał się za szybą, ale światło odbijało się w szybie, dlatego realizatorzy kamer postanowili zakryć okno. Przy okazji pies też został zakryty.

Nie. Nie miałem innych zwierzaków. Przeważnie były to koty, które gdzieś znajdywałem, podrzucano mi lub sam przywoziłem ze schroniska. Kiedyś też psy przywoziłem ze schroniska – gdy mieszkałem jeszcze gdzie indziej. Jeśli chodzi o zwierzęta – dokarmiam ptaki zimą, nawet teraz – ponieważ jest zimno – przychodzą jeść na balkon. Natomiast, gdybym miał rozszerzyć swoje gospodarstwo o kolejne zwierzęta, to grubo bym się zastanowił, ponieważ to duża odpowiedzialność. To, że ma się zwierzaka, to jeszcze nic. Trzeba go nakarmić porządną karmą, trzeba mieć dla niego czas, trzeba mieć dla niego pieniądze na weterynarza. To nie jest tak, że przynosi się kota, wypuszcza na dwór i on morduje ptaki, które dokarmiam zimą, bo też miałem takie sytuacje. To zamknięte koło. Mój kot obecnie siedzi tylko w domu. Ma dom, w którym ma bardzo dużo miejsca. Dlatego uważam, że bieganie po dworze, skakanie po drzewach i mordowanie ptaków jest zupełnie bezsensowne. Koty to mordercy – nazwijmy rzeczy po imieniu. Nie polują żeby przeżyć, ale żeby mieć zabawę.

Wkrótce dalszy ciąg wywiadu