Sonitus - wywiad cz.2

Lidia: Właściwie w jednym i w drugim. Raczej wolimy śpiewać piosenki autorskie, ponieważ mamy zaprzyjaźnionych autorów tekstów, którzy piszą dla nas naprawdę super teksty. Mamy tez oczywiście rewelacyjnego kompozytora – Bernarda, który potrafi tak utrafić w nasze gusta oraz gusta Publiczności, ze swoimi aranżami i muzyką, że naprawdę powstają z tego niezłe kawałki. Natomiast covery – też cenimy, bo lubi je Publiczność, a w jakiś nowych aranżacjach wychodzą super, a nam się też często podobają.
Irena: Chciałabym tu podkreślić, że śpiewanie w takim Zespole, w jakim my jesteśmy – 5-osobowym – jest dużym wyzwaniem, ponieważ my śpiewamy w harmonii dźwięku, co jest trudniejsze. Oczywiście dla każdego solisty to również wyzwanie, ale na pewno trochę łatwiejsze. Należy jeszcze podkreślić, że Bernard od początku stawiał przed nami poprzeczkę bardzo wysoko. Starałyśmy się sprostać Jego wymaganiom i w miarę upływu czasu nauka piosenki sprawiała nam coraz mniej problemów. Początki były oczywiście trudne, ale później łatwiej nam było zapamiętać melodię i dzisiaj czujemy się w tym bardzo dobrze.
Poza tym nie możemy teraz pójść niżej, ale musimy ciągle piąć się w górę.
By utrzymać tę poprzeczkę, bo słyszymy, jak jesteśmy przyjmowane przez Publiczność. To dodaje nam jeszcze większego „powera” i energii do pracy.
Lidia B.: Tak. To dodaje nam skrzydeł.

Lidia.: Ustalamy to wspólnie.
Bernard: Staramy się oczywiście robić to wspólnie. Nieco inaczej jest, gdy zdarzają się tzw. koncerty okazjonalne – z jakiejś okazji, wtedy musimy wspólnie bardzo zastanowić się nad repertuarem. Natomiast przy tzw. koncertach rozrywkowych również zastanawiamy się nad tym. Panie już mają pewne doświadczenie estradowe, wiedzą co się może podobać, czym się powinno zacząć koncert, a czym skończyć. Dlatego przed każdym koncertem następuje chwilowa burza mózgów, podczas której układamy repertuar.
Irena: Do każdego koncertu podchodzimy bardzo skupione, bardzo zmobilizowane wewnętrznie i staramy się rzeczywiście dać z siebie wszystko. Gdy po koncercie schodzimy ze sceny i słyszymy gorące brawa, to dla nas piękny moment. Jest to dla nas bardzo istotne i jak już wspomniałam dodaje nam to siły, jest budujące, a przede wszystkim daje to nam ogromną, ale naprawdę ogromną satysfakcję.

Lidia B: Wymyślamy to zupełnie same. Staramy się, by te stroje były kolorowe, wdzięczne, by mogły się podobać. Aby były w miarę modne, ale też eleganckie, zarazem trochę stonowane i przystosowane do naszego wieku oraz naszych możliwości (jeśli chodzi o figurę), tak by się nie wygłupić, a zarazem wyglądać modnie i elegancko. [śmiech]
Lidia: Ważne, by kompozycyjnie brać też nas jako grupę, stroje były utrzymane w jednej tonacji, by jakoś się nie wyróżniać, tworzyć jednolitą grupę, której nikt nie pomyli z inną.
Irena: Chcę powiedzieć, że jednak różnice zdań również między nami istnieją. Te dyskusje niejednokrotnie są bardzo zabawne i trwają dosyć długo…
Lidia B.: Ale dochodzimy do konsensusu. Jeśli część chce być w spodniach, część w sukienkach, dwie mogą być ubrane tak, 3 inaczej. I jakoś to wszystko ogarniamy. Ważne, że dochodzimy do zgody, a całość utrzymana jest w jednym stylu. Ważne, by tworzyło to ładny obrazek.
Irena: Cieszymy się też, że jesteśmy tak postrzegane i oceniane.


c.d.n.