Wojciech Kania - wywiad z Dyrektorem Radia Silesia cz.1

Radio to przede wszystkim Słuchacze. Radio bez Słuchaczy, to tylko zakurzony odbiornik w przedpokoju. Radio tworzą Ludzie- Słuchacze, Artyści, Konferansjerzy itd. itp. Prawdę powiedziawszy nie wiem dlaczego się spotykamy i rozmawiamy. Jestem tylko małym trybikiem w tym Radiu. Nie jestem absolutnie żadną osobą, z którą należałoby przeprowadzać wywiad. Równie dobrze można by porozmawiać z każdym Słuchaczem. Ważni są Artyści śląskiej sceny muzycznej– bardzo często Artyści przez duże „A”. Do tego Ludzie-głosy Radia Silesia i innych rozgłośni, które też propagują śląską twórczość. Absolutnie zdajemy sobie sprawę, że te rozgłośnie istnieją. I dobrze, że istnieją, bo bawią Słuchaczy. To, że konkurujemy nie oznacza, że nie powinniśmy razem troszczyć się o Słuchaczy, o naszą tradycję, śląską kulturę, nasze śląskie wartości.
To rzecz, którą wyniosłem z domu. Wielokrotnie to powtarzam. Ktoś może powiedzieć, że młody dyrektor – pewnie jakiś znajomy Właściciela. Nie – nic z tych rzeczy. Moja Mama całe życie pracowała w Hucie Kościuszko (później to była Królewska Huta). Tata to emerytowany górnik. Właściciel Radia po prostu zobaczył mój projekt, który jest związany z regionem i stwierdził, że da mi szansę. Jestem Panu Prezesowi za to ogromnie wdzięczny i wierzę, że nie żałuje swojej decyzji.

Oczywiście i nie ukrywam, że jest to też szalenie motywujące do dalszej- ciężkiej- pracy. A zorganizowanie takiej imprezy, to ogrom pracy. Tytaniczna praca została wykonana przez wszystkich Pracowników Radia Silesia, przez wszystkich Pracowników Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji Miasta Zabrze. Tłumy, tysiące ludzi… brakuje słów – nie znajduję odpowiedniego wyrażenia.

Bez Słuchaczy nie byłoby Radia. Nie oszukujmy się. Żyjemy w 2017 roku i obracamy się w określonych realiach ekonomicznych. Nie jesteśmy stacją ogólnopolską, sieciową. Nie działamy na zasadzie „wyślij SMS, a w którymś kuferku znajdziesz set tysięcy czy milionów”. My jesteśmy blisko Słuchacza- naszego Odbiorcy i cieszę się, że Państwo to doceniają. Oczywiście interesuje nas to co się dzieje w Polsce i na Świecie. Niemniej Warszawę pozdrawiamy, ale to nie nasze problemy. Świat polityki na Wiejskiej, Sejmu, przepychanek, ciągle tych samych twarzy, to nie nasz świat.

Bardzo dziękuję i bardzo się cieszę z Pani opinii. Nie ukrywam, iż jestem dumny, że udało nam się zaprosić do Radia Silesia takie Osoby, takie Postaci jak np. Pan Profesor Marian Zembala. Światowej sławy specjalista. Absolutnie to, że Pan Profesor znajduje dla nas czas i dla Słuchaczy, jest bezcenne.
Mamy też audycje Pana Jana Szulika Powroty. Audycje, która- może to górnolotne sformułowanie- wypełnia moją definicję misji. Niemniej jeśli uda się choć jedną osobę nawrócić z Jej problemu i wróci do nas, to warto było tę audycję mieć i to niezależnie od wskaźników słuchalności. Bo choć nie jesteśmy Radiem Publicznym, nie mamy pieniędzy z abonamentu, to uważam, że takie audycje warto posiadać w swojej ramówce.
Remigiusz Rączka to Postać, której absolutnie nie trzeba nikomu przedstawiać. Artyści Sceny Śląskiej, którzy prowadzą swoje audycje, mają je dlatego, że … mają coś do powiedzenia. Ich twórczość niesie ze sobą niebanalny przekaz.

Rzeczywiście, od niedzieli 9. lipca mamy nową audycję W starym radyjoku Claudii i Kasi Chwołka. Dlaczego? Albowiem chcemy propagować naszą śląską tradycję i- między innymi- gwarę. Celowo to akcentuję, gdyż gwara przez lata postrzegana jest przez pryzmat zabawowy. Jeśli coś było w gwarze, to musiało być wesołe, to musiała być biesiada. Absolutnie tak nie uważam. Bardzo często wielu z nas posługuje się gwarą w domach rodzinnych każdego dnia. Wobec tego my wiadomości – Silesia Informacje- również mamy redagowane w gwarze przez Tadka. Bo On tak mówi – w tym wypadku godo. Nie przestawiamy go, nie zmuszamy do tego, by posługiwał się piękną, poprawną polszczyzną, którą będzie recenzował Profesor Miodek. Skoro Tadek godo to ma też godać w Radiu Silesia. Jeśli ktoś mówi, to ma mówić. Nikogo tutaj nie przestawiamy, każdy ma się czuć luźno i swobodnie.

Wkrótce dalszy ciąg wywiadu