06.10.2017
Paluszek i główka…, czyli o przyczynach niechęci chodzenia do szkoły cd.
Jeszcze tylko październik, listopad, grudzień… i znów będą wakacje (czy jak to leciało w znanej piosence) – o ile takie odliczanie u dziecka (i nie tylko) może nie do koca jest wskazane, ale jest całkowicie normalne, problem pojawia się wtedy, gdy w ciągu tych 10 miesięcy dziecko ewidentnie odmawia chodzenia do szkoły…
Wbrew pozorom problem nie jest zbyt rzadki. Nieco uwagi poświęciliśmy mu już przed tygodniem. Na początek musimy podkreślić, że odmowa chodzenia do szkoły, to nie to samo co wagarowanie i wynika z odmiennych przyczyn (co nie oznacza, że problemy – gdy z nimi nie walczymy – ostatecznie się zazębią).
Z naszego punktu widzenia zachowanie naszego dziecka (czy czasami nastolatka) jest kompletnie nielogiczne – jest inteligentne, generalnie lubi się uczyć, poznawać świat, z natury do tej pory nie było leniwe… O co więc chodzi?
Tydzień temu wspomnieliśmy o dwóch przyczynach – fobii szkolnej oraz niepowodzeniach szkolnych (ale paradoksalnie dotyczących uczniów dobrych).
Z naszego punktu widzenia zachowanie naszego dziecka (czy czasami nastolatka) jest kompletnie nielogiczne – jest inteligentne, generalnie lubi się uczyć, poznawać świat, z natury do tej pory nie było leniwe… O co więc chodzi?
Tydzień temu wspomnieliśmy o dwóch przyczynach – fobii szkolnej oraz niepowodzeniach szkolnych (ale paradoksalnie dotyczących uczniów dobrych).
Jakie jeszcze mogą być przyczyny niechęci dziecka do chodzenia do szkoły?
- Problemy z rówieśnikami – możliwe, że nasze dziecko (niezależnie od wieku) stało się obiektem prześladowań ze strony rówieśnika lub całej grupy (jest narażone na docinki, przemoc słowną albo fizyczną), czy też z jakiś przyczyn jest izolowane przez resztę klasy i funkcjonuje niejako poza jej granicami. Niezależnie od wieku nie może czuć się w takim środowisku komfortowo.
- Lęk przed nauczycielem – nauczyciele mają różne podejście do uczniów, a dzieci różny stopień wrażliwości na różne zachowania. Dla większej części klasy nauczyciel często podnoszący głos czy stawiający surowe oceny może być złem koniecznym, ale akceptowalnym, u naszego dziecka może budzić bardzo silny lęk i obawy, uniemożliwiające wręcz uczestniczenie w jego lekcjach.
-
Konflikt z nauczycielem – możliwe, że przez jakiś swój drobny wybryk czy z jakiejś innej przyczyny dziecko popadło w konflikt z którymś z nauczycieli (dotyczy to zwłaszcza starszych dzieci i nastolatków). W efekcie dziecko obawia się spotkania z nauczycielem i konfrontacji z nim.
Do problemu powrócimy jeszcze w przyszłym tygodniu.
