02.03.2018
Wybieramy zwierzaka dla nieco starszego dziecka
Gdy nasz Piotruś chciałby, aby po powrocie ze szkoły witał go Mruczek… Czyli zastanawiamy się co zrobić, gdy nasze dziecko marzy o zwierzaku (albo wcale nie marzy, ale my chcielibyśmy, aby miało małego przyjaciela).
W ubiegłym tygodniu zastanawialiśmy się nad wyborem zwierzaka dla naszego dziecka, gdy jest jeszcze małe. Oczywiście przez cały czas rozważamy sytuację, gdy w domu nie mieliśmy jeszcze zwierzęcia, a nasz maluch nie miał jeszcze bliższego kontaktu ze zwierzętami. W przypadku najmniejszych dzieci uznaliśmy, że najkorzystniejszym wyjściem będą rybki lub chomik czy mysz – z uwagi na niezbyt kłopotliwe utrzymanie, niskie koszty oraz fakt, że opieka nad nimi spada na nas.
No, ale co, gdy rozważamy nabycie pierwszego zwierzaka dla nieco starszego dziecka (powiedzmy pod koniec przedszkola lub w szkole podstawowej)? Tutaj to też niełatwa decyzja.
No, ale co, gdy rozważamy nabycie pierwszego zwierzaka dla nieco starszego dziecka (powiedzmy pod koniec przedszkola lub w szkole podstawowej)? Tutaj to też niełatwa decyzja.
Jaki zwierzak dla nieco starszego dziecka?
Dziecko w późnym wieku przedszkolnym, czy wczesnoszkolnym jest już bardziej świadome i odpowiedzialne za swoje postępowanie, dlatego tutaj wybór zwierząt już jest szerszy. Możemy pomyśleć już o psie lub kocie. Niemniej wbrew pozorom najlepszym pomysłem nie są miniaturki (typu Yorkshire Terier czy Chiuaua), gdyż miniaturowe psy i koty są bardzo delikatne. Dziecko łatwo mimowolnie może zrobić zwierzęciu krzywdę (np. w sposób niefachowy biorąc je na ręce, upuszczając lub np. przygniatając podczas biegania po mieszkaniu). Lepszą decyzją są nieco większe rasy (oczywiście z natury łagodne dla dzieci). Pamiętajmy, że dodatkowe walory wychowawcze ma przygarnięcie zwierzaka ze schroniska.
Jeśli wiemy, że wychodzenie na spacery z psem mogą okazać się wyzwaniem ponad siły, a do kota nie jesteśmy przekonani, pomyśleć można jeszcze choćby o króliku, śwince morskiej, bądź papudze, kanarku czy żółwiu. Dbanie o ich podstawowe potrzeby nie jest aż tak kosztowne i uciążliwe. Pamiętajmy jednak, że żyją od kilku do kilkunastu lat, wymagają naszej troski, opieki i miłości. Królika trzeba niewątpliwie od czasu do czasu wypuścić z klatki.
Jeśli już zdecydujemy się na psa, pozostaje kwestia wyprowadzania go na spacery, sprzątania po nim, itp. i tutaj znów ciężar obowiązków spoczywa na nas. Z pewnością nie możemy nawet brać pod uwagę, że 6- czy 7-latek sam będzie wyprowadzał psa (w przypadku 6-latka – dziecko nawet nie ma prawa samo znaleźć się poza domem). Po pierwsze samo wyprowadzanie psa na spacer wymaga samodyscypliny, odpowiednich umiejętności ze strony psa i jego właściciela. Po drugie – nawet jeśli pies cechuje się anielskim charakterem i posłuszeństwem, a nasze dziecko jest wybitnie rozsądne, nie możemy powiedzieć tego o innych właścicielach psów i ich pupilach – którzy chętnie puszczają psy (często agresywne) bez smyczy i mogą zaatakować naszego psa lub dziecko (obecność naszego pieska jest czynnikiem zwiększającym ryzyko). Sami często nie wiemy, jak zachować się w takiej sytuacji, tym bardziej nasze dziecko…
Tak więc decyzja o nabyciu zwierzaka dla naszego dziecka – jak wszystko w życiu – wymaga rozsądku, przemyślenia oraz rozważania różnych sytuacji i okoliczności.
Jeśli wiemy, że wychodzenie na spacery z psem mogą okazać się wyzwaniem ponad siły, a do kota nie jesteśmy przekonani, pomyśleć można jeszcze choćby o króliku, śwince morskiej, bądź papudze, kanarku czy żółwiu. Dbanie o ich podstawowe potrzeby nie jest aż tak kosztowne i uciążliwe. Pamiętajmy jednak, że żyją od kilku do kilkunastu lat, wymagają naszej troski, opieki i miłości. Królika trzeba niewątpliwie od czasu do czasu wypuścić z klatki.
Jeśli już zdecydujemy się na psa, pozostaje kwestia wyprowadzania go na spacery, sprzątania po nim, itp. i tutaj znów ciężar obowiązków spoczywa na nas. Z pewnością nie możemy nawet brać pod uwagę, że 6- czy 7-latek sam będzie wyprowadzał psa (w przypadku 6-latka – dziecko nawet nie ma prawa samo znaleźć się poza domem). Po pierwsze samo wyprowadzanie psa na spacer wymaga samodyscypliny, odpowiednich umiejętności ze strony psa i jego właściciela. Po drugie – nawet jeśli pies cechuje się anielskim charakterem i posłuszeństwem, a nasze dziecko jest wybitnie rozsądne, nie możemy powiedzieć tego o innych właścicielach psów i ich pupilach – którzy chętnie puszczają psy (często agresywne) bez smyczy i mogą zaatakować naszego psa lub dziecko (obecność naszego pieska jest czynnikiem zwiększającym ryzyko). Sami często nie wiemy, jak zachować się w takiej sytuacji, tym bardziej nasze dziecko…
Tak więc decyzja o nabyciu zwierzaka dla naszego dziecka – jak wszystko w życiu – wymaga rozsądku, przemyślenia oraz rozważania różnych sytuacji i okoliczności.
