19.08.2019
Znajdź złoty środek
Nie ma to jak emeryturka – w końcu wolni, żadnego szefa nad głową… Można w końcu się wyluzować. Tylko jak to jest, że połowa z nas na emeryturze dochodzi do wniosku, że ma mniej czasu dla siebie niż wcześniej…
Wiele razy podkreślaliśmy, jak ważne jest zachowanie aktywnego trybu życia na emeryturze, posiadanie jakiegoś hobby, wychodzenie z domu oraz zachowanie kontaktu z rodziną. Właściwie są to warunki konieczne do zachowania dobrej kondycji fizycznej i umysłowej przez wiele lat. Z pewnością nie zaszkodzi nam od czasu do czasu pomaganie innym, w tym naszym najbliższym. Nie oznacza to jednak, że mamy we wszystkim wyręczać nasze dzieci i wnuki, godząc się na każdą ich fanaberię…
Nasze dzieci często podsuwają nam różne zajęcia z troski od nas – tak, byśmy zachowali aktywność i dobrą kondycję. Zdarza się jednak, że osoby z naszego otoczenia wychodzą z założenia, że na emeryturze umieramy z nudów, nadal mamy sprawność 20-latka i trzeba koniecznie dostarczyć nam zajęć.
Pamiętajmy o asertywności
Mierzmy siły na zamiary – nie musimy się godzić, na wszystko, co narzucają nam nasi bliscy. Nauczmy się czasami odmawiać czy negocjować warunki naszej pomocy. To, że mamy nieco więcej wolnego czasu, nie oznacza, że musimy wziąć pod opiekę na całe wakacje gromadę wnuków, dwa psy myśliwskie i jeszcze przez cały czas zapewnić im pełną obsługę, robić zakupy, itp. Oczywiście spędzenie czasu z wnukami i pomoc w opiece nad psami to świetny pomysł – ale nie wszystko na raz i z pewnością nie przez kilka tygodni 24 godziny na dobę. Pamiętajmy, że nie możemy pomagać kosztem naszego własnego zdrowia i bezpieczeństwa – np. jeśli mamy ograniczoną sprawność ruchową, absolutnie nie powinniśmy brać pod pełną opiekę psów – gdyż ich wyprowadzanie na spacery jest dla nas po prostu niebezpieczne. Owszem – możemy je dokarmiać, dotrzymać im towarzystwa, ale nasi bliscy powinni zapewnić odpowiedzialną osobę do ich wyprowadzania.
Warto przypomnieć naszym dzieciom, że mamy też własne życie, prawo do swojego czasu, zainteresowań.
Nasze dzieci często podsuwają nam różne zajęcia z troski od nas – tak, byśmy zachowali aktywność i dobrą kondycję. Zdarza się jednak, że osoby z naszego otoczenia wychodzą z założenia, że na emeryturze umieramy z nudów, nadal mamy sprawność 20-latka i trzeba koniecznie dostarczyć nam zajęć.
Pamiętajmy o asertywności
Mierzmy siły na zamiary – nie musimy się godzić, na wszystko, co narzucają nam nasi bliscy. Nauczmy się czasami odmawiać czy negocjować warunki naszej pomocy. To, że mamy nieco więcej wolnego czasu, nie oznacza, że musimy wziąć pod opiekę na całe wakacje gromadę wnuków, dwa psy myśliwskie i jeszcze przez cały czas zapewnić im pełną obsługę, robić zakupy, itp. Oczywiście spędzenie czasu z wnukami i pomoc w opiece nad psami to świetny pomysł – ale nie wszystko na raz i z pewnością nie przez kilka tygodni 24 godziny na dobę. Pamiętajmy, że nie możemy pomagać kosztem naszego własnego zdrowia i bezpieczeństwa – np. jeśli mamy ograniczoną sprawność ruchową, absolutnie nie powinniśmy brać pod pełną opiekę psów – gdyż ich wyprowadzanie na spacery jest dla nas po prostu niebezpieczne. Owszem – możemy je dokarmiać, dotrzymać im towarzystwa, ale nasi bliscy powinni zapewnić odpowiedzialną osobę do ich wyprowadzania.
Warto przypomnieć naszym dzieciom, że mamy też własne życie, prawo do swojego czasu, zainteresowań.
