Premiery muzyczne i teledyskowe: Kabaret Grzegorza Poloczka

Na początku roku ukazała się najnowsza propozycja Kabaretu Grzegorza Poloczka. Piosenka nosi tytuł Ogień gaśnie. Piosenka jest wspólną produkcją Członków Zespołu Grzegorza – Grzegorz Poloczek jest autorem tekstu, Kasia Piowczyk skomponowała muzykę, a Bartłomiej Kuźniarz zajął się aranżacją. Piosenka jest klimatyczną, refleksyjną, dosyć smutną balladą, stylistycznie utrzymaną w klimatach z pogranicza muzyki pop. Utwór utrzymany jest w dosyć wolnym tempie, kompozycja zwraca uwagę i jest niebanalna. Aranżacja jest świetnie zrobiona. Tekst – jak właściwie każda piosenka Grzegorza Poloczka – stanowi właściwie ilustrację rzeczywistości, tym razem współczesnej. Tym razem Artysta po raz kolejny sięgnął do bardzo bliskiego sobie tematu – kopalni oraz rodzimych tradycji, tym razem z lekka metaforycznie nawiązując do obecnej sytuacji kopalni i przemysłu węglowego (zamykanie kopalń i coraz szybsza rezygnacja z wydobycia węgla). Problem w piosence uchwycony został z perspektywy tradycji – pieca opalanego, który jeszcze kilkanaście lat temu stał w większości domów w Polsce, szczególnie na Śląsku. Co ciekawe w tekście uchwycona została jednocześnie konieczność zachodzących zmian, jak też żal i tęsknota za tym, co bezpowrotnie tracimy.
Jeśli chodzi o teledysk do piosenki Ogień gaśnie – jest równie klimatyczny i nastrojowy jak sama piosenka. Na clip składają się ujęcia ukazujące Grzegorza Poloczka, Kasię Piowczyk i Bartosa (na scenie najprawdopodobniej Centrum Kultury im. H. Bisty w Rudzie Śląskiej), na ciemnym tle, w bardzo ascetycznym oświetleniu oraz migawki prezentujące kopalnie, szyby, stare kamienice i familoki, a przede wszystkim dawne wnętrza, które doskonale pamiętamy z czy to z naszych domów rodzinnych czasów dzieciństwa i młodości, czy też domów naszych rodziców bądź dziadków… pojawia się więc tradycyjny piec kaflowy, węglarka, emaliowe wiadro, czy tradycyjny byfej (kredens). Całość, podobnie jak sama piosenka ma smutną, refleksyjną wymowę, budzi w nas wspomnienia z dawnych lat i tęsknotę za tym co było, czego resztki bezpowrotnie tracimy.