Marcin Sznapka - wywiad cz.1

M.: Nigdy w życiu nie prowadziłem nic w telewizji. Po prostu Telewizja zauważyła mój kanał na Youtubie 3 kawały o… - na którym opowiadam po śląsku kawały tematycznie.  Tak, by nie obrażać niczyich uczuć, nie opowiadam kawałów o religii czy o polityce, sprawach drażliwych i delikatnych. Telewizja to zauważyła i dała mi szansę od razu zapraszając mnie na nowy program, który powstał 4 lata temu. Założenie było takie, że prowadzić go ma osoba, która dobrze godo po śląsku – i ma godoć po śląsku, o śląsku, ze śląskimi artystami, z artystami związanymi ze Śląskiem. Po prostu zawsze ma tu być jakaś nutka śląskiego. na początku było ciężko – byłem w szoku, przecież na planie jest tyle kamer i wszystkiego. Do tej pory mój jedyny kontakt z kamerami miał miejsce na urodzinach, czy na innych imprezach okolicznościowych. A tu nagle kamery skierowane na mnie. Choć było ciężko, przez cały czas towarzyszył mi dreszczyk podniecenia. Z czasem było lepiej. Pewnie mój Reżyser nawet teraz powie, że nie jestem dobry i że kiepsko mi idzie. Ja jednak widzę postępy. Wiem, że nie jestem super dobry, ale jest coraz lepiej. Uczę się cały czas, bardzo podoba mi się ta praca – dużo nowych ludzi, dużo nowych miejsc. Idę do przodu. Program się rozwija i nie zamierza zniknąć z ramówki TVP3 Katowice.

M.: Był taki czas, że wszyscy coś wrzucali na Youtubie – ktoś ściągał majtki przez głowę, to wrzucał na Youtube, kto inny wbijał gwoździe skarpetą, też to wrzucał, kto inny jadł kebab w worku – oczywiście też wrzucał… Pomyślałem, że sam chętnie bym coś wrzucił, ale chciałbym, aby to było coś normalnego. Kiedyś natchnęło mnie, by zrobić coś z kawałami. Właściwie od zawsze opowiadałem kawały, byłem nawet w Maratonie uśmiechu w Telewizji TVN, gdzie dwa razy doszedłem do finału. Można powiedzieć, że byłem zawsze takim ujkiem w rodzinie, który opowiada wice. Pomyślałem więc, że zrobię właśnie to – i zacząłem opowiadać kawały na Youtubie. Zawsze były to 3 kawały tematyczne – np. o wariatach, o żonach, o mężach, o Hanysach… generalnie o byle kim. Okazało się jednak, że samo opowiadanie dowcipów wypada średnio, dlatego zacząłem odgrywać scenki, najczęściej sam ze sobą, czasami z zaprzyjaźnionymi osobami… i zacząłem to wrzucać. Niektóre osoby to chwaliły, inne nie – ale dało mi to jakiś rozgłos. Jestem nauczycielem w szkole – okazało się, że mój kanał spotkał się z bardzo postawnym wydźwiękiem wśród Uczniów. Zaczęli patrzeć na mnie jak na gościa, który ma w sobie luz – oczywiście wymaga od nich, ale ma luźne podejście do życia, nie robiąc przy tym nikomu krzywdy. Dało mi to też dużo zabawy i dużo frajdy, gdyż jadąc w jakiekolwiek miejsce – z Żoną, z Dziećmi, ze Znajomymi czy z Rodziną, zawsze szukam miejsca, żeby jakieś kawały tam nagrać. Dlatego te wszystkie wice są nagrywane w różnych miejscach, za każdym razem w różnych pokojach, w różnych inscenizacjach. Dużo jest rzeczy, które chciałbym nagrać w jakimś miejscu, ale ciężko mi się tam dostać – np. w ZOO z wielbłądami (nikt mnie do nich nie wpuści) albo na dachu wieżowca (tam też nikt mnie nie wpuści). Pole manewru mam trochę ograniczone, ale ten kanał na Youtube daje mi mnóstwo satysfakcji – wewnętrznej, zewnętrznej i dzięki temu Telewizja właśnie mnie zauważyła.

M.: Dziękuję. Zawsze może być lepiej.


c.d.n.